Moja okolica. Opisy i galerie zdjęć

Noteć (niem. Netze) – rzeka o długości 391 km w północno-zachodniej Polsce. Największy dopływ Warty. Powierzchnia dorzecza wynosi 17 300 km². Jest to siódma pod względem długości i szósta pod względem powierzchni dorzecza - rzeka Polski. Noteć jest jedną z największych pod względem długości rzek w Polsce. Pradolina Noteci w okolicach miejscowości Ujście cechuje się wysokiej jakości walorami środowiska związanych z obecnością rozległych i malowniczych łąk, pastwisk i zarośli, jednocześnie z ciekawą, dobrze widoczną strefą graniczną między lasami, polami uprawnymi, łąkami i obszarami zabudowanymi. Jest rzeką typowo nizinną.

Zobacz wiecej zdjęć.

PKP Stara Łubianka Stacja kolejowa jest oddalona od wioski Stara Łubianka ok. 1 km. W sąsiedztwie stacji istniała składnica drewna Lasów Państwowych. W osadzie oprócz stacji PKP znajduje się kilka budynków mieszkalnych. Do lat 90 XX w. były to mieszkania pracowników PKP i Lasów Państwowych.

Zobacz więcej zdjęć.

Złotów (do 1945 Flatow /ˈflato ː/) – miasto w północno-zachodniej Polsce, w województwie wielkopolskim, siedziba władz samorządowych powiatu złotowskiego oraz gminy wiejskiej Złotów. Położone w południowo-zachodniej części Pojezierza Krajeńskiego będącego częścią Pojezierza Pomorskiego, na terenie historycznej Krajny, na pomorsko-wielkopolskim pograniczu, nad rzeką Głomia i jeziorami: Złotowskim (Miejskim), Babą, Burmistrzowskim, Proboszczowskim oraz Zaleskim. Pierwsze ślady osadnictwa na terenie dzisiejszego Złotowa pochodzą z neolitu, średniowieczne kroniki wzmiankują zaś gród Wielatowo, położony na ziemi krajeńskiej. Za datę powstania miasta uznaje się rok 1370. Prywatne miasto szlacheckie Złotowo, własność wojewody płockiego Piotra Potulickiego, około 1580 roku leżało w powiecie nakielskim województwa kaliskiego. Z tytułu swojego położenia na pograniczu, Złotów był wielokrotnie niszczony, m.in. podczas potopu szwedzkiego i III wojny północnej. Po rozbiorach Złotów stał się częścią Królestwa Prus, a następnie zjednoczonych Niemiec. W granice Polski powrócił w roku 1945, od tamtej pory kilkukrotnie zmieniając przynależność administracyjną. Według danych z 31 grudnia 2017 roku miasto liczyło 18 441 mieszkańców.

Zobacz galerię zdjęć.